Een pandemie van lafheid gedurende het tijdperk Pim Fortuyn. Hebben wij hier van geleerd?
Publicatie: 7 mei 2021
Felix Rottenberg: ‘Ik was laf’.

Het is 19 jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord. Ik was zelf 15 jaar toen Pim overleed. Ik was een puber die de wereld aan het ontdekken was en ik raakte steeds meer geïnteresseerd in politiek. Mijn vader merkte dat op en hij vroeg me of ik een keer meer wilde met een journalist die werkzaam was op het Binnenhof. Mijn vader runde een autobedrijf en een van zijn vaste klanten was zo’n journalist. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn vader regelde dat ik een dagje mee kon lopen met de desbetreffende journalist. Heel veel weet ik er niet meer van; het is immers al zo’n 20 jaar geleden. Maar wat ik nog wel weet, is dat ik Frans Weisglas de hand heb geschud, toenmalig kamervoorzitter van de Tweede Kamer, dat ik in de Ridderzaal ben geweest en een kijkje heb genomen in zowel de Eerste als de Tweede Kamer.

Wat ik me ook nog kan herinneren is dat het in die tijd eigenlijk alleen maar om 1 man ging in Den Haag: Pim Fortuyn.

Pim was een markant figuur met andere ideeën dan de ideeën van de gevestigde orde. Hij schudde Nederland flink op. Heilige huisjes gingen omver en hij wist een snaar te raken bij veel mensen in Nederland. Zijn tegenstanders hebben hem in die tijd regelmatig weggezet als racist of populist.

Achteraf vinden veel van zijn toenmalige tegenstanders, dat dit onterecht was.
En dat het zelfs (extreem) laf was. Bekijk deze de video maar eens waarin Wouter Bos, Felix Rottenberg en Rob Oudkerk (3 PVDA prominenten) terugblikken op hun eigen rol in de tijd van Pim Fortuyn: 

Tijd om lessen te leren uit de tijd van toen. Juist omdat alles in ons land momenteel op scherp staat, moeten we onszelf dwingen om terug te kijken en van onze geschiedenis te leren.

We zijn 19 jaar verder na de dood van Pim en Nederland is onrustiger dan ooit. We leven momenteel in een extreem gepolariseerd land. De C-maatregelen die sinds maart 2020 ons land in de wurggreep houden, zorgen voor menig conflict. Het ‘virus van onbegrip’ raast momenteel door families, vriendengroepen en relaties.

Maar er raast nog iets door ons land. Namelijk; het lafheid virus.

Wat als we deze video eens tegen de actualiteit van vandaag de dag aanleggen? Hebben wij dan wat geleerd van deze tijd? Of gebeurt precies hetzelfde? Wat ik zie, is dat heel veel mensen echt wel weten dat er dingen niet kloppen. Dat voelen ze. Omdat ergens, heel stiekem, hun intuïtie tegen hen fluistert. Maar wat ik ook zie is dat veel mensen zich nog stil houden. Omdat ze bang zijn om weggezet te worden als ‘wappie’ of omdat ze bang zijn om hun status of baan te verliezen.

En wat ik ook zie gebeuren, is dat mensen die wel moedig zijn, worden weggezet in het hokje ‘extreem rechts’ of ‘populist’.

Het wegzetten van andersdenkenden vind ik een zorgelijke ontwikkeling.

Dat was het al in de tijd van Pim, maar dat is het nu nog steeds. Hoe kan het dat mensen zijn gaan denken dat ze ‘links’ of ‘rechts’ zijn? Wat is dit voor bekrompen hokjesgeest? Wat als je dat nu eens helemaal los laat en gewoon eens naar de feiten gaat kijken? En de feiten laat spreken en je intuïtie laat spreken? Dat vraagt om een open blik en loslaten van dat wat er ooit door mensen in is gestopt.

Laten we leren van wat Felix, Wouter en Rob in deze video zeggen. Of ze het nu menen of niet, dat weet ik niet. Maar ze geven in ieder geval toe dat ze laf waren. En daar is moed voor nodig.

Ik wens Nederland meer moed. En dat bedoel ik niet: achteraf toegeven dat je laf was. We hebben NU moed nodig. Want ik weet zeker dat we hier allemaal uit willen komen. Niemand wil ooit nog meemaken wat er toen met Pim is gebeurd. En ik weet zeker, dat we in Nederland heel veel moedige mensen hebben.